Jest taka pracownia...: Na jagody

Tuż nad Bugiem, z lewej strony,

Stoi wielki bór zielony.

Noc go kryje skrzydłem kruczem,

Świt otwiera srebrnym kluczem,

A zachodu łuna złota

Zatrzaskuje jasne wrota.

Nikt wam tego nie opowie,

Moje panie i panowie,

Jakie tam ogromne drzewa,

Ile ptaszyn na nich śpiewa,

Jakie kwiatków cudne rody,

Jakie modre w strugach wody,

Jak dąb w szumach z wichrem gada,

Jakie bajki opowiada!

I jakby to dziś było. Pamiętam dokładnie jak ta licha książeczka wyglądała. Nie jakieś tam wypasione twarde, lakierowane okładki. Zwykły papier, szary, okładka miękka, grafika niewyszukana. Nie na każdej stronie kolorowa ilustracja. I ten wiersz... ba wtedy to była super bajka.. i chyba nadal taka jest, że choć dawno nie czytałam to dreszcz ten sam, ta sama fascynacja, oto za chwilę odkryjemy po raz kolejny tajemnicę Boru. A jest jeszcze jeden powód dla którego mam taki sentyment do tego tekstu - czytała mi go Mama gdy jeszcze nie umiałam czytać i ten fragment...

Ledwo ranne słonko wstało,

Patrzcie tylko, już jest w lesie!

Między sosny idzie śmiało,

Dwie krobeczki w ręku niesie;

Kapelusik wziął czerwony,

Żeby go się bały wrony,

A choć serce mu kołata,

Nic nie pyta! Kawał chwata!

Dar Na bok, tarnie i wikliny!

Dziś są Mamy imieniny:

Niespodziankę Mamie zrobię,

Jagód zbiorę w krobki obie,

Leśna rosa je obmyje,

Paprociany liść nakryje.

Ciszkiem, chyłkiem po polanie

Wrócę, zanim Mama wstanie,

No, i będzie niespodzianka:

Dar od boru i od Janka!

I tak mi już zostało, że jak Mamy święto to tak od rana trzeba, wstać, śniadanie zrobić, przywitać uśmiechem, i koniecznie te jagody.

I zupełnie nieświadomie jadę po nocy do tego sklepu, niczym Janek do boru. Dzieci moje śpią, a ja pędzę żeby przed zamknięciem jeszcze zdążyć. W myślach już widzę ten stół pięknie nakryty i tylko wystarczy to wszystko do krobeczki ponazbierać i już.

A czy jakie zamówienie?…

Szuka Janek, co ma siły,

A tu — żeby na nasienie!

Tak jagódki się pokryły.

Szuka w prawo, szuka w lewo,

Między brzozy, między sosny,

Wreszcie tam, gdzie ścięte drzewo,

100

Siadł zmęczony i żałosny.

Na płacz mu się zbiera prawie…

Wtem, gdzie szara ziemi grudka,

Tuż przed sobą ujrzy w trawie

Brodatego Krasnoludka.

105

Krasnoludek, wszakże wiecie,

To najmniejszy człeczek w świecie

I nie straszny ani trocha,

A nad wszystko dzieci kocha!

Król Krasnoludek różny bywa:

110

Jeden Polny — ode żniwa,

Drugi Pszczelny, rządzi ulem,

Ten był — Jagodowym królem.

Niestety ja Jagodowego króla nie spotkałam, jagód też nie, przecież za wcześnie na świeże, a mrożonych też nie było. Ale to nic, były borówki!!!! To przecież takie większe jagody. Jagody na śniadaniu z okazji Dnia Mamy muszą być.

I wstaję rano, wcześnie i przyjmuję te całusy i uściski od moich łobuziaków. Laurki ręcznie robione, kwiatuszki. I już pędzą dalej, do zabawek, do ścigania się, do kłótni. I nadal nie dochodzi do mnie, że to też moje święto. Tak, jestem mamą ale w tej chwili to święto tylko mojej Mamy. Więc pędzę do kuchni to śniadanie robić... a przede wszystkim świeżą, pachnącą tartę z borówkami.... tak śniadanie bez jagód/borówek to nie świąteczne śniadanie przecież.

Misia w biegu zatrzymuje się przy stole Mamo, to śniadanie nie z tej ziemi...

Wrócił, cicho stanął w progu.

Mama śpi? — To chwała Bogu!

Złotych jaskrów narwał w dzbanek,

Kwieciem potrząsł obrus biały.

A tuż obok filiżanek

355

Dwie krobeczki jagód stały.

Zaś napisał na arkuszu:

„Mojej Mamie zdrowia życzę!”

Nad tym, pełen animuszu,

Wymalował królewicze,